Kaaiman gevangen

Manlief heeft gisteren een kaaiman gevangen. Of zullen we er maar een kaaimannetje van maken? Kaaimannetje, omdat het maar net 40 centimeters lang was.

Liep hij op het erf van zijn moeder naast ons die momenteel een beetje onbewoond oogt en ziet hij ineens wat rennen. Hij denkt in eerste instantie dat het een sapakara is (een hagedissoort) en als hij beter kijkt en ziet wat het is, rent hij erachteraan met die lange benen van hem. Wanneer hij het heeft gevangen en naar huis brengt, beginnen vrouwlief en de dochter die op bezoek is meteen foto's te schieten.

Komt er net een telefoon voor dochter. Blijkt het haar manlief te zijn. Zij: "mijn vader heeft een kaaiman gevangen. Een hele grote, je moet het komen zien. Mijn moeder gaat sate's maken". Valt te begrijpen dat schoonzoon meteen wilt komen kijken. Want sate's, dat hoeft hij geen twee keer te horen en vooral geen kaaiman sate's.

Manlief van mij moet dan komen eten en zet het "kaaimannetje" in een emmer met water, want hij zegt dat het beest droog is en water nodig heeft. Als hij na het eten besluit naar het beest te kijken, is hij spoorloos. Nergens "kaaimannetje" te zien. Schoonzoon die uit nieuwsgierigheid is gekomen om de twee meter lange kaaiman te zien, heeft dat dus gedaan voor niets. Dus maar de foto's bewonderen.

Dit is dus het beroemde "kaaimannetje"