Welkom op de blog van Diane van Rangen
Over mij
woensdag 21 juli 2010
Studenten Journalistiek produceren film over Klaaskreek
Paramaribo -- De stichting Toerisme Ontwikkeling Klaaskreek (STOK) is een organisatie gericht op gemeenschapsontwikkeling, welke tot doel heeft het bevorderen van de toerisme in het dorp en het geven van bekendheid van de cultuur aan jongeren van het dorp en mensen om hen heen.
Om dit te bewerkstelligen zijn ze onlangs een samenwerking aangegaan met de studierichting Journalistiek van de Academie voor Hoger Kunst en Cultuur (AHKCO). De bedoeling hiervan was het maken van een film over een themadag op 20 juni te Klaaskreek. De themadag ging over zang, dans en muziek die door de ouderen vanuit het verdronken dorp Ganzee werd meegenomen. Met de film wil de stichting aan cultuuroverdracht doen, zodat deze niet verloren gaan. Angela Rensch zegt dan ook; “Het lijkt alsof jongeren niet meer geïnteresseerd zijn in hun cultuur”.
De film duurt 30 minuten en gaat over de traditionele zang, dans en muziek van de oud-Ganzeers. Het biedt ook een terugblik over de geschiedenis van Klaaskreek. Een bron van inkomsten voor de bevolking, is het Bena strand, goed onderhouden door de inwoners en toeristvriendelijk. Kortom een dorp in ontwikkeling met een mengeling van het oude en moderne.
De cursusleider van de opleiding, Jane Kolf-Bergraaf, heeft op donderdag 15 juli jongstleden, in aanwezigheid van enkele bestuursleden van de stichting, de dvd overhandigd aan Angela Rensch, secretaris van STOK.
Kolf geeft aan blij te zijn met deze projecten. Studenten krijgen de mogelijkheid theorie toe te passen in de praktijk en worden zo ook klaargestoomd voor hun stages. Zij geeft ook aan dat dit niet de eerste samenwerking is van de opleiding, maar dat er vorig jaar 4 voorlichtingsfilms zijn gemaakt in opdracht van het directoraat Sport en Jeugdzaken en dat er nog meer zullen komen. “Het theoretische kennen ze al, maar nu moet blijken wat ze in de praktijk kunnen".
De studenten, Diane Bakker-van Rangen, Werner Kioe A sen, Aryan Soewarto en Sherida Asinga hebben gewerkt aan deze produktie en zij stonden onder supervisie van Indra Dwarkasing, docent Televisie op de academie.
donderdag 10 juni 2010
Op stap voor het verkiezingsjournaal
Om half vier in de ochtend werd de eerste van ons van huis gehaald. Tegen klokslag 4 uur was ik aan de beurt. Ik werd luidkeels begroet met “dag voorzitter”, omdat ik als coördinator was aangewezen voor die dag. We reden in een ruk door naar Nickerie waar we de opening van de stembureau’s tegen 7 uur wilden meemaken.
Tussen slapen en waken door (enkelen van ons konden niet wakker blijven) spraken we over wat we die dag zouden doen, wat we verwachtten en vertelden we wat politieke roddeltjes tussendoor.
Tegen ongeveer kwart over 6 passeerden we het laatste stembureau van Coronie en begonnen we een beetje in paniek te raken. Zouden we de opening in Nickerie wel halen? Naast het gejammer van Ginny, die dringend een toilet nodig had, maakten we ons nu wel zorgen en was een ieder klaarwakker. De chauffeur voerde zijn snelheid op en zelfs voor mij, die daarvoor nog aan de chauffeur zei dat hij rustig moest rijden, was het niet snel genoeg.
We veranderden toen onze plannen en gingen richting Wageningen. Nadat we onze camera hadden opgesteld, begonnen we met onze eerste stand-up. Precies om 7 uur, vond de opening plaats met het loeien van een sirene. We hebben hier enkele stemmers en propagandisten geïnterviewd.
Na Wageningen vertrokken we naar Nickerie waar we op de Openbare school van van Pettenpolder beelden hebben geschoten en ook enkele vraaggesprekken hebben gevoerd met enkele van de aanwezigen. Hier ontmoetten we onze eerste first-time voter die trots verklaardde bewust voor de KTPI te hebben gestemd. Zij heeft een telefonische- en een televisie- interview afgestaan. Het allereerste telefonisch verslag hebben wij ook op dit stembureau gedaan.
Hierna vertrokken wij naar Coronie, waar er haast overal een hoera-stemming heerste. Het leek alsof er een groot feest werd gevierd. Toen wij vroegen waarom dat zo was werd ons verteld dat ze zo blij waren, omdat ze ervan verzekerd waren dat op die dag er afgerekend zou worden met de oude politiek. “We hebben alle twee binnen”, zegt een dame, doelend op de twee zetels van dit district. “Ik durf groot te praten, want wat ik zie, zijn ze allebei voor ons”, wijzend naar haar Paarse trui met het logo van de combinatie die zij aanhangt.
Na Coronie is het de beurt aan Saramacca. Hier worden we verrast door de grote drukte op de stembureau’s. Veel auto’s aan de kant van de weg, gote tenten voor de stembureau’s en we zien meer gele en oranje partijvlaggen dan andere kleuren. Er wordt zelfs gekookt op tjoelha’s, zoals je dat alleen maar ziet op hindostaanse feesten. Bij een enkele stembureau zagen we ook mensen barbecuen.
In Saramacca mochten we niet zondermeer filmen. De voorzitter van het stembureau gaf de opdracht aan een van de dames die ook aanzaten om contact op te nemen met de DC (Districts Commissaris) die zijn toestemming gaf, waarna we meteen begonnen met filmen en interviewen.
Hierna moest de first-time voter onder ons (Kevin) gevolgd en geïnterviewd worden. Dit gebeurde in Paramaribo zelf en door de regen die ineens met bakken uit de hemel viel konden we niet meer teruglopen naar de bus, dus stonden we te wachten tot het een beetje was gestopt. Judith, de cameravrouw van de STVS en ik konden , nadat iedereen op hun plaats van bestemming was gebracht, terug naar de studio waar ik (ongedouched) samen met de heer Sidoel begon aan de Montage, totdat de rest van de groep weer lekker gedouched terugkwam.
Van de dag van de verkiezingen hebben wij, vierdejaars studenten, vijf filmpjes gemaakt, waarvan een hieronder te zien is.
Andere producties van de studenten zijn op de website van de STVS www.stvs.sr, te bewonderen.
donderdag 3 juni 2010
Popping Freestyle
dinsdag 1 juni 2010
Bestolen
Foolish Beat+Lyrics Debbie Gibson
donderdag 13 mei 2010
VES organiseert verkiezingsdebat
Soentik, die had zo te zien niet door, dat het om een debat ging en niet om een massameeting, waar hij mensen moest aanmoedigen om voor zijn cocmbinatie te stemmen. Gekleed in een zwarte jas en een rood hemd met een button van de Volksalliantie vergat hij zijn intelligentie mee te nemen. Tot twee keer toe heeft hij bij het beantwoorden van vragen gezegd "daar heb ik geen antwoord op". Moet zo iemand dan in de komende regering zitten?
Ik was toch wel blij dat Sardjoe meteen antwoord gaf op de vraag of er een land op aarde is dat rijk is geworden van de landbouw. ,,De Verenigde Staten is een van de landen die rijk geworden is door landbouw. Ze zijn de graanschuur van de wereld,” zei Sardjoe. Ook andere landen zoals Brazilie, China, Mexico en India zijn rijk ervan geworden. Alhoewel ik eerst sceptisch reageerde op Mexico, wist een medestudente mij te vertellen dat het inderdaad zo is. Toch kan ik het niet nalaten een sarcastische vraag te stellen; is dat de cocaïne landbouw?
Al met al, vond ik de presentatie van de SVD, de Surinaamse Verening van Deskundigen, het allerbeste. Zij wisten tenminste het publiek tot een hoorbare reactie te dwingen. Iedereen lag in een deuk. De SVD wist de politieke cultuur zo treffend tot uiting te brengen en te omschrijven, dat je meteen wist wie werd bedoeld.
zaterdag 8 mei 2010
Tolerantie
donderdag 6 mei 2010
Kaaiman gevangen
Manlief heeft gisteren een kaaiman gevangen. Of zullen we er maar een kaaimannetje van maken? Kaaimannetje, omdat het maar net 40 centimeters lang was.
Liep hij op het erf van zijn moeder naast ons die momenteel een beetje onbewoond oogt en ziet hij ineens wat rennen. Hij denkt in eerste instantie dat het een sapakara is (een hagedissoort) en als hij beter kijkt en ziet wat het is, rent hij erachteraan met die lange benen van hem. Wanneer hij het heeft gevangen en naar huis brengt, beginnen vrouwlief en de dochter die op bezoek is meteen foto's te schieten.
Komt er net een telefoon voor dochter. Blijkt het haar manlief te zijn. Zij: "mijn vader heeft een kaaiman gevangen. Een hele grote, je moet het komen zien. Mijn moeder gaat sate's maken". Valt te begrijpen dat schoonzoon meteen wilt komen kijken. Want sate's, dat hoeft hij geen twee keer te horen en vooral geen kaaiman sate's.
Manlief van mij moet dan komen eten en zet het "kaaimannetje" in een emmer met water, want hij zegt dat het beest droog is en water nodig heeft. Als hij na het eten besluit naar het beest te kijken, is hij spoorloos. Nergens "kaaimannetje" te zien. Schoonzoon die uit nieuwsgierigheid is gekomen om de twee meter lange kaaiman te zien, heeft dat dus gedaan voor niets. Dus maar de foto's bewonderen.